DÜŞÜŞ

Bir insanın ölümü, güçlü bir ulusun düşmesi gibidir:

Geçmişte kalmıştır yiğit orduları, kaptanları, yalvaçları,

Görkemli limanları, denizlerde egemen gemileri,

Ama artık o ulus, kuşatılmış kentleri kurtaramaz,

Antlaşma yapamaz başka uluslarla;

Kentleri boşalmıştır, halkı darmadağın,

Devedikeni kaplamıştır eskiden ekin dolu topraklarını,

Ülküsü unutulmuş, dili yitip gitmiştir:

Bir köy ağzı kalmıştır ta yükseklerde, dağ başlarında.

İTHAF

Seni kurtaramamıştım,

Sen kulak ver bana.

Bu yalınkat sözlerimi anlamaya çalış

Çünkü bir başkası utandırır beni.

İnan bana, söz sihirbazlığı yok bende.

Beni güçlendiren, ölüm demekti senin için

Bir çağa veda ile bir yeni çağın başlangıcını karıştırdın,

Ve nefretin ilhamı ile şiirsel güzelliği,

Kaba kuvvetle narin düzeni.

 İşte sığ Polonya ırmaklarının vadisi. Apak sisin içine

Atılmış upuzun bir köprü. İşte yıkık bir kent.

Rüzgâr senin mezarına martı çığlıkları serpiyor

Ben konuşurken seninle.

Şiir nedir ki kurtarmazsa

Ulusları, insanları?

Resmi yalanların suç ortağıdır,

Az sonra gırtlakları kesilecek ayyaşların şarkısı,

Liseli kızlara eğlencelik

Güçlü şiire özlem duydum ya ne olduğunu bilmeden,

Yararlı amacını geç öğrendim ya.

Kurtuluşumu işte bunda buldum, yalnız bunda.

 Darı ve haşhaş tohumları dökerlerdi mezarların üstüne

Kuş biçiminde gelen ölüleri beslemek için.

Bu kitabı buraya ben senin için koydum.

Sen eskiden yaşamıştın.

Bir daha bizi ziyaret etme diye.

MUTLU BİR HAYAT

Bereketli hasatların olduğu yıllara rastladı yaşlılığı.

Ne depremler vardı, ne kuraklık, ne de sel baskınları.

Sanki bir düzene girmişti mevsimlerin değişmesi,

Yıldızlar daha parlak, güneş daha güçlüydü.

En uzak illerde bile savaşlar sürmüyordu artık.

Birbirleriyle dost geçinen kuşaklar yetişmişti.

Alay konusu olmaktan çıkmıştı insanın akılcı yanı.

 Acı geliyordu ona böyle yenilenmiş bir dünyaya veda etmek.

Utanç ve kıskançlık duyuyordu kuşkusundan,

Yaralı belleği de kendisiyle yok olacak diye mutluydu.

Ölümünden iki gün sonra bir kasırga kavurdu kıyıları.

Yüz yıldır sönmüş duran yanardağlardan dumanlar tüttü.

Lavlar yayıldı ormanlara, bağlara, kasabalara.

Ve savaş başladı adalardaki bir çatışmayla.